Een enkeling nam de auto (moest toch naar de garage), de meesten pakten de fiets (prima warming-up) en twee gingen zelfs te voet (de echte kanjers). Reisdoel: Overloon. Op Bevrijdingsdag. Naar het Oorlogsmuseum? Mis. De dierentuin dan? Ben je mal. Nee, de kleine groene Bokkeschietersbrigade toog naar de jeu de boules-baan van de rode garde van Overloon. Voor de eerste ontmoeting in het kader van de Elfdorpen-uitwisseling.

Een leerzame ontmoeting, daar op de baan vlakbij het splinternieuwe Overloonse gemeenschapshuis, waar een feestelijk zonnetje – plus 20 graden Celsius – voor een ontspannen sfeer zorgde.

Leerzaam? Hoezo dan? Gewoon, knokken voor de puntjes op een baan waar het butje soms moeilijk terug te vinden was in een dikke laag grind, die de boules regelmatig abrupt afremde en dan weer vlot liet rollen. Maar vooral leerzaam door de toch wat andere kijk op de spelregels van de thuisclub. Werpcirkel? Niet nodig. Butje zelf uitgooien? Kom nou, kan de tegenstander ook wel. Tossen? Onzin, gewoon beginnen, niet treuzelen. Dertien punten en nog boules over? Allee, doorgooien.    En ga zo maar door.

Het deerde allemaal niet. De gezelligheid won het van de regeltjes. Als gast respecteer je de gewoontes en eigenaardigheden van de gastheren (ja, van dames geen spoor bij de rode garde). Zeuren over officiële spelregels past niet. Je haalt je schouders op, glimlacht vriendelijk en luistert gehoorzaam. Wie baas is, bakt koek. Zeker op de eigen baan. En dat waren de Overloners. Ook in sportief opzicht. Het wedstrijdformulier vermeldde negen winstpartijen voor rood en zes winstpartijen voor groen. Ofwel: Overloon 155 punten – Bokkeschieters 121 punten.

Treurnis aan Boxmeerse kant? Ben je mal. De zon schijnt, laten we nog even een ijsje weghappen op een terrasje. Verdiend? Jazeker. We hebben ons best gedaan en braaf geluisterd. Ja toch?